Move your ass and feel the beat

Hallokes,

Een van de dingen die ik het meeste mis door corona is het uitgaan. Je kan je nu vragen stellen over de inhoud van mijn bestaan. Maar met uitgaan verwijs ik niet naar het bodemloze alcoholverbruik, aan gezien ik niet drink. Of het heropleven van oeroude instincten bij mannen. Nee, uitgaan geeft mij de mogelijkheid om te dansen en alles even te vergeten.

Te veel info

Dansen wordt omschreven als het ritmische bewegen van het lichaam op de maat van de muziek; geheel van figuren die je dansend doorloopt geluid. En muziek is geluid, voortgebracht door de menselijke stem of door instrumenten omwille van (de schoonheid van) dat geluid zelf.

Feelings

Het voelen hoe de beats van de muziek mijn lichaam laten bewegen, geeft mij rust in mijn hoofd. Rust is een gevoel dat niet vaak. Al die danslessen zijn niet nutteloos geweest. Het heeft mij onder andere geleerd om mijn hoofd leeg te maken door de muziek. Het is bewezen dat bewegen een therapeutisch effect heeft op de mens. Het is een ritueel dat we al eeuwen gebruiken. 

Vandaag de dag zijn we rituelen grotendeels verloren. De rust die ik krijg van dansen kan je zien als een soort mediteren. Je maakt je hoofd leeg. En vanuit die leegte komt er een bron aan energie vrij in je hoofd. Het stimuleert mijn denken en doen. Heel dit gebeuren zorgt voor een gevoel, een gelukkig gevoel.

Een beetje geluk

Als we nu tijdens zo een quarantaine iedereen zouden verplichten een aantal minuten te bewegen per dag? Om zo onze dosis geluk toch een beetje te verhogen.

We zouden dan sensoren kunnen gebruiken om het niveau van een aantal stoffen te meten en mensen zouden dan pas mogen stoppen als ze een bepaald niveau hebben bereikt. Zouden we mensen naast een mondmasker ook een vr-bril moeten geven? Dit zou pas een dure kwestie worden.

Toekomst?

Wordt dit de nieuwe definitie van geluk? Je zintuigen stimuleren via artificiële prikkels waardoor je een dosis van een gelukshormonen krijgt. Of gewoon mensen een dosis gelukshormonen laten inspuiten? Of gaan we dan een nieuwe verslaving creëren?

Back to the beginning

Terug naar de simpele dingen in het leven: dansen. Het zijn dus bewegingen die we generaties na generaties hebben overdragen. Nu hebben ze geen praktische functie op zich. Het maakt niet dat ze ons beschermen tegen aanvallen van dieren of ons eten bezorgen.

En toch zie je in alle culturen dat ritmisch bewegen een belangrijke plaats inneemt. Sommige culturen zijn ze verloren. In ader worden ze nog toegepast. Soms worden ze bewaard doordat ze geklasseerd werden tot erfgoed.

Maar zelfs bij de jongeren die geen interesse hebben in die oeroude tradities zie je dat ritmisch bewegen een plaats heeft in onze leefwereld. Ze hebben er gewoon een eigen versie van gemaakt.

Men zou kunnen vaststellen dat dans en muziek duidelijke weerspiegeling zijn van onze evolutie als soort. Sommige aanpassingen van ons DNA worden pas na vele jaren vastgesteld. Maar van dans en muziek zie je duidelijk de evoluties. Ook al neem je zelf niet deel aan deze veranderingen je kan ze wel degelijk vast stellen en benoemen.

Muziek

En het is ook duidelijk dat we steeds terugkeren naar onze roots. Veel van de hedendaagse muziek is gebaseerd op de klassiekers van vroeger. Heel wat popartiesten haalden de mosterd bij de klassieke componisten. Van heel wat muziekgenres kan je nog de ritmes of tonen herkennen van de vele vroegere generaties.

Ook in dans zie duidelijk de evolutie. Ik vraag me af of deze samen lopen met de evolutie van de maatschappij. Mijn grootouders dansten steeds met 2. Bij mijn ouders beperkte zich dat al tot bepaalde soorten muziek. Vandaag dansen we individueel. We kunnen we komen tot een geheel maar ieder leidt zijn eigen bewegingen.  Het weerspiegelt voor mij ook hoe onze maatschappij functioneert. We evolueren nog steeds naar een individuele maatschappij. Mensen hebben geen fundamentele nood meer om te delen met anderen. Het leven wordt ingevuld volgens de eigen noden en interesses. Indien we deze met iemand anders kunnen delen is dit positief maar geen noodzaak.

Zou de komende economische crisis hier terug verandering in brengen. Vrouwen hadden vroeger niet de mogelijkheid om hun eigen leven in te richten hoe ze dat zelf wensten. De financiële afhankelijkheid was hiervan 1 van de oorzaken. Het is ook bewezen dat vrouwen het eerste slachtoffer zijn van een economische crisis. Betekent dit dat we terug een stap zullen zetten richting wederzijdse afhankelijkheid. Zal deze crisis opnieuw zorgen dat we genoodzaakt zijn te delen met anderen? Of zullen er opnieuw nieuwe vormen van samenleven ontstaan. Ik denk dat in het dieptepunt van de crisis mensen zullen focussen op overleven en minder selectief zijn in hun partners. Eenmaal we terug in stijgende lijn kan pas de creativiteit nieuwe oplossingen genereren.

Ik hoop dat we evolueren naar een maatschappij waar we ritmisch kunnen delen. Ieder vanuit zijn eigen sterktes en talenten. Dat elk van onze generatie de mogelijkheid krijgt om een evenwicht te vinden en houden tussen het ritme in zijn hoofd en het ritme van de maatschappij.